Kategoria: Religia

Jak wiele, Kingo, wniosłaś w życie moje…
To w mrokach zapomnienia umrzeć nie może.
Przed Tobą składam matki niepokoje,
Ty każdy problem rozsupłać pomożesz.

Życie umyka, jesień niecierpliwie
Swym rylcem znaki niekorzystne wnosi.
Za Twym pośrednictwem, Kingo, chcę prosić,
By Bóg to zesłał, co w planach właściwe.

Tyle mam jeszcze spraw do załatwienia,
W rytmie dni moich tętni ich wołanie.
Krwawi me serce tych dzieci cierpienia,
Które kalectwem są obdarowane.

Tego sobie, Kingo, nie wyobrażam,
Gdy z czystym sercem uklęknę skruszona,
Bym mogła kiedyś od Twego ołtarza
Odejść ze smutkiem i niepocieszona.

Mój kącik w starym kościółku po prawej
Tyś przed wiekami zbudować kazała.
Tam szczerze modlę się i wierszem sławię,
I Boga błagam, byś świętą została…

Spójrz o Jezu z Drzewa Krzyża
Bo się koniec świata zbliża
Ziemia trzęsie się od wieków
Przez zbrodniarza nie człowieka

I co dalej debatują
A złoczyńcę tolerują
Wszyscy mówią o miłości
A tu brak zwykłej litości

Co my biedni pomożemy
Gdy w wiecznym strachu żyjemy
Tylko Matka, Dobry Boże,
Z Jasnej Góry nam pomoże

Ona schroni nas w ramionach
Bo Ty Chryste za nas konasz
I sama zwycięży wroga
Bo jest przecież Matką Boga

Zesłał Bóg Kingę w czasie wielkich przemian,
By zawsze i wiernie Polsce służyła.
Gdy w krwi tonęła ukochana ziemia,
Na złe i dobre losy z nią złączyła.

W kartach historii wytyczyć możemy:
Prócz wiana życie dla polskiego ludu
Oddała całkiem, o czym wszyscy wiemy.
Ileż uzdrowień dokonała cudów?

Z Jej twarzy spływa cnota i miłość,
A z rąk łaskawych, które unosi,
Czerpiemy rady na życia zawiłość,
Nim nas z ziemi do nieba podnosi.

To Jej psalmy nucą rozmodlone fale
I chmury, co je halny przegania wiatr
Na skale wyłomy wyniosłe, spiętrzone,
Od majestatycznych, ośnieżonych Tatr.

Przez skromność świętości uczyć się należy
Od córki Beli, węgierskiej księżniczki.
A jakąż to miarą ubóstwo wymierzyć
W klasztornej celi sądeckiej dziedziczki?

Dzięki Ci, Kingo, że w moich marzeniach,
W dłoniach złożonych dawno Cię ukryłam,
Gdy niby gady pełzają zwątpienia –
Krzykiem mej duszy Ciebie przyzywam.

Jak mam dziękować, że mi pozwoliłaś
Na najpiękniejszym Twoim skrawku ziemi,
Tu się urodzić, bym oczy cieszyła,
Serce góralskie złożyć u stóp Pienin.

 

Nad Przełomem słońce wstało

Zbawcy Świata się kłaniało

Chór skowronków aż pod niebem

Sławi Pana swoim śpiewem.

 

Z dala słychać skrzypek granie

Z barwnym tłumem rozśpiewanym

Grają nasi Krościeńczanie

Zawsze wierni Tobie, Panie

 

Łąki kwieciem obsypały

Bazie, palmy układały

Bo na ziemię, pełen chwały

Zejdzie Chrystus Zmartwychwstały!

 

***

Błogosławionych Świąt z Chrystusem Zmartwychwstałym,

zdrowia, wszelkiej pomyślności Przyjaciołom i wszystkim ludziom

z całego serca życzy

Krystyna Aleksander

Ludźmierska Pani, Matko wszystkich ludzi
Od wieków gazdujesz w najstarszej parafii.
Krnąbrnych i grzesznych sumienia budzisz
I wszystkich do Boga sprowadzisz.

Miej Matki cierpliwość i słuch przywróć głuchym
Pomóż upadłym z grzechu się podźwignąć
To mocna wiara doda nam otuchy
Poplątane sprawy pomoże rozstrzygnąć.

Prosisz, abyśmy różaniec w swych dłoniach
Trzymali, nie tylko, gdy krzyż dźwigać trzeba
Bo on będzie świadkiem przy furcie do nieba
Kiedy nie zdołamy zła w sobie pokonać.

Rozpalaj w nas serca Podhala Królowo
Ażeby polskość w nich nie zamierała.
Niech wiara pradziadów, tak twarda jak skała
Zostanie nam w sercach, niczym Boże słowo.

Czarna Madonno, Matko Częstochowska
Przemożna Władczyni na Jasnej Górze.
Płaczesz, gdy krwawi wierna Tobie Polska
I jesteś jej tarczą w wojennej wichurze.

Płakałaś Matko, gdy Lwowskie Orlęta
Ginęły na wojnie – kwiat polskiej młodzieży.
Przechodniu przystań, przeczytaj, pamiętaj
Naszym bohaterom hołd złożyć należy.

Przez całe stulecie chroniłaś pod płaszczem
Koronę Polski i Orła Białego.
Z wdzięcznością, na klęczkach odmawiamy zawsze
Różaniec pokornie do dnia ostatniego.