Opublikowane w

W hołdzie poległym

Pamięci Ojca Franciszka Lizonia
żołnierza września 1939
spoczywającego na cmentarzu w Bychawie na Lubelszczyźnie

Od Mieszka I problemy powstały
I nasza Ojczyzna wciąż krwią ociekała.
Po bitwach tak często zgliszcza dogasały
Lecz Naród pomagał, by z klęczek powstała.

Zginęły tysiące w obydwu powstaniach
Te sławne Legiony i Lwowskie Orlęta
Kwiat polskich dzieci Ojczyźnie był dany
I bitwę pod Kockiem historia pamięta.

I bohaterów walczących w przestworzach
Tych pod Tobrukiem, Lenino, Dęblinem,
Kołobrzegiem, na falach Śródziemnego Morza,
Berlinem, Dreznem i pod Budziszynem.

Obejmij Swym sercem nasz łaskawy Panie
Okrutnie męczonych w Katyniu, Miednoje
Ujrzeć wolnej Polski nie było im dane
Więc okaż im, Ojcze, miłosierdzie Swoje.

Dziś idą w pochodzie wszyscy, co złożyli
Na Twym ołtarzu, co najdroższe mieli.
Oni tę wolność dla nas wymodlili
Byśmy w kajdanach wciąż żyć nie musieli.

A ja Wam składam bukiet róż czerwonych
I wiersz, choć smutny, to sercem pisany.
Z modlitwą je rzucam w cztery świata strony
I myślę, że widzisz to, Tato kochany…

2005

Opublikowane w

Matko wszystkich ludzi

Ludźmierska Pani, Matko wszystkich ludzi
Od wieków gazdujesz w najstarszej parafii.
Krnąbrnych i grzesznych sumienia budzisz
I wszystkich do Boga sprowadzisz.

Miej Matki cierpliwość i słuch przywróć głuchym
Pomóż upadłym z grzechu się podźwignąć
To mocna wiara doda nam otuchy
Poplątane sprawy pomoże rozstrzygnąć.

Prosisz, abyśmy różaniec w swych dłoniach
Trzymali, nie tylko, gdy krzyż dźwigać trzeba
Bo on będzie świadkiem przy furcie do nieba
Kiedy nie zdołamy zła w sobie pokonać.

Rozpalaj w nas serca Podhala Królowo
Ażeby polskość w nich nie zamierała.
Niech wiara pradziadów, tak twarda jak skała
Zostanie nam w sercach, niczym Boże słowo.

Opublikowane w

Dar serca

Pani Sądecka, Kochana Mateńko
Otocz ramieniem ukochane dzieci
Z dziedzictwa Twego, Szczawnicy-Krościenka
Pomóż, niech słońce jaśniej im zaświeci.

Bóg Cię wyróżnił, dał serce na dłoni
Przez całe życie zawsze je dzieliłaś
Choć wieki minęły, nikt faktu nie zmieni
Że swoje włości dla nas przeznaczyłaś.

Błagam Cię Kingo, spójrz i teraz z nieba
Wiem, że mnie wspierasz, kiedy Cię proszę
Teraz tak pilnie pomocy Twej trzeba
Więc gorące prośby od dzieci zanoszę.

Budują im dom, lecz brak jest funduszy
Może ktoś wkrótce swe serce okaże
Lub czyjeś wrażliwe sumienie poruszy
I na ten cel wzniosły swój datek przekaże.

Opublikowane w

Wznowienie publikacji poezji Krystyny Aleksander

Miłośnicy i sympatycy twórczości Krystyny Aleksander

postanowili wznowić publikację poezji,

która zostanie uzupełniona o nowe wiersze autorki.

Przyjaciół, sympatyków i znajomych prosimy o wsparcie tego dzieła
przekazując środki na rachunek bankowy:

Bank PEKAO S.A.

24 1240 4302 1111 0010 8575 2785

Fundacja Stare Opactwo w Rudach, ul. Cysterska 4, 47-430 Rudy

Prosimy o dopisanie w tytule wpłaty hasła: „Sercem pisane”.

Zapytania i zamówienia tomiku proszę kierować na mail:k_aleksander@o2.pl

Opublikowane w

Boże Narodzenie 2019

O Władco Świata

O Władco Świata, Dziecino Maleńka !
Unieś wysoko swą małą rączynę
Szczodrze obdarzaj Kingi dziedzinę
I bliskie Jej sercu nasze Krościenko

Wszelakiego dobra od Bożej Dzieciny
oraz szczęśliwego nowego roku
z całego serca wszystkim życzy

Krystyna Aleksander

Opublikowane w

Wianki na Dunajcu

Całym sercem dziękuję Marii Koniecznej i Urszuli Kacwin za wieloletnią pomoc przy wykonywaniu wianków. Zebrane środki, jak co roku, są przekazane na rzecz dzieci niepełnosprawnych PSONI w Szczawnicy.

Krystyna Aleksander

Opublikowane w

Wrażliwość

Żal mi tych ludzi, co życie przeżyli
I nie patrzyli duszy oczyma
A może nigdy nie byli w Pieninach …
Więc piękna w sercu nie mogą zatrzymać.

Ale niektórzy aż z końca świata
Gnani tęsknotą jadą w Pieniny
I bardzo często na stare lata
Wracają do Polski i swojej rodziny.

Czasem się zdarza, że nie z własnej woli
Poza ojczyzną na zawsze zostali
Gdy ich z tęsknoty mocno serce boli
Całują ziemię, którą stąd zabrali.

Opublikowane w

***

Sokolica smutna, bo sosenka pina
W okrutny sposób zniszczona została
I halne wiatry i burze przetrwała
Jako relikt Pienin w historię wpisana.

Kto tu zawinił, tego nie wiemy
Lecz nad jej stratą wszyscy bolejemy.

Opublikowane w

Święta Kinga w kościele pw. Św. Katarzyny w Sromowcach Niżnych

Zapraszamy na wystawę malarstwa Krystyny Aleksander

Parafię w Sromowcach Niżnych uposażyła pod koniec XIII w. święta Kinga wdowa po księciu Bolesławie Wstydliwym. Około 1561 r. zniesiono tutejszą parafię a jej obszar włączono do parafii Sromowce Wyżne a przed 1723 r. do parafii w Krościenku. Parafia w Sromowcach Niżnych została reaktywowana przez biskupa tarnowskiego Leona Wałęgę w 1925 r. Obecny kościół zbudowany został przed 1596 r., według miejscowej tradycji był to rok 1513. Pierwotnie był to obiekt zamknięty trójbocznie z wieżą od frontu, być może zbudowaną w XVII w.  W 1910 r. został przedłużony a w 1924 r. ponownie rozbudowany o obecne prezbiterium. W 1955 r. dobudowano przybudówkę zakrystyjną a rok później dostawiono nową kruchtę.
Drewniany o konstrukcji zrębowej z wieżą o konstrukcji słupowej, szalowany i kryty gontem. Złożony z nawy i niewyodrębnionego prezbiterium o równej szerokości, zamkniętego trójbocznie. Do prezbiterium od północy przylega zakrystia, zaś do nawy od zachodu dostawiona jest wieża, poprzedzona niewielką kruchtą. Kościół nakryty jest dachem dwuspadowym o wspólnej kalenicy z niewielką wieżyczką na sygnaturce. Wieża o pochyłych ścianach, zwieńczona pozorną izbicą i ostrosłupowym hełmem. Wnętrze nakryte jest stropem płaskim.
Z dawnego bogatego wyposażenia pozostały tylko obrazy św. Katarzyny Aleksandryjskiej i św. Antoniego z XVIII w. oraz barokowa ambona. Pozostałe sprzęty zostały przeniesione do zbudowanego w latach 1983-88 murowanego kościoła. Są to m.in. gotycki tryptyk z końca XIV w., dwa skrzydła zdekompletowanego tryptyku z XV w. oraz drewniana chrzcielnica.