Artystka, poetka, malarka…
Jeżeli kto spotkał się z bólem sierocym
Albo los go zdeptał w życia gonitwie
A ludzkiej nie zdołał otrzymać pomocy
Teraz już siebie odnalazł – w modlitwie.
Już się pogodziłam z mym losem, mój Boże
Plan zamierzony skreślony zostanie –
Spotkać się z Tatą wówczas mi pomożesz
Gdy kiedyś ogłosisz ciała zmartwychwstanie.
Więc na cmentarz biegnę za swymi myślami
Klękam przy grobie u stóp krzyża Twego.
Powracać tam będę starymi śladami
Już zawsze – do końca życia mojego.
Czemu uciekasz, ptaszyno, od Pienin
Kiedy tu cudnie jak nigdzie na świecie?
W polu się latem owies złotem mieni
A łąki pachną najróżniejszym kwieciem.
Czemu ci spieszno w dalekie strony?
A może zamieszkać chcesz bliżej słońca
Wrócisz na pewno bardzo stęskniony
I śpiewać tu będziesz dla nas bez końca.
Kiedy przylecisz, przyfruń pod okienko
Przecież koniecznie przywitać się trzeba.
Może się znajdą jakieś ziarenka
Okruchy z ciastek lub pszennego chleba.
I muszki na oknie będą czekały
Pajączki, co snują siatki przy ganku
Niemrawe osy, co zimę przetwały
Zbierzesz pisklętom co dnia o poranku.
Kiedy już twoje dzieciaki wyrosną
Odlecą z tobą, jak ty z rodzicami.
Pamiętaj i powróć tu znowu wiosną
By świat podziwiać i cieszyć się z nami.
Słoneczniki kwitną rudawo-złotawe
Wciąż w stronę słońca głowy swe kierują
W odcieniach jesieni ciepłe, pastelowe
Świt im ranną rosą twarz wypoleruje.
Wspinają się w górę nad płotem wysoko
Przy nich malwy, lilia, różowe i białe
I bordo, co jak noc czarne mają oko –
W tak różnych kolorach a zestaw wspaniały.
Ptaki się zbierają, więc jesień już blisko
I michałki także zakwitły w ogródku.
Najstarszy słonecznik pochyli się nisko
Płatki mu opadną na twarz pełną smutku.
We wszystkich odcieniach łubiny kolorowe
Kremowe kaczeńce na wysmukłych nóżkach
Zaś obok begonie ogromne, różowe
Rządem stoją błękitno-białe ostróżki.
Dalej pełne maki jak róże czerwone
Na cienkich łodygach chylą się ku ziemi
Orliki w kolory różne wystrojone
Oraz pnące róże wśród świeżej zieleni.
Słodki oddech lata widoczny wokoło
Rozedrgane ciepłem świerszcze spać nie dają
O świtaniu na skrzypkach grają wesoło
A kwiaty w galerii bukiet układają.
Mój sen najpiękniejszy żyje w moich kwiatach
Więc miłość przelewam w serduszka ich małe
Wypełnią samotność przez te wszystkie lata
Milcząc kochać będą poprzez życie całe.
Zaproszenie
podczas uroczystości 23 lipca 2023 Krystyna Aleksander odczyta jeden ze swoich wierszy poświęconych Świętej Kindze.
Biskup tarnowski Andrzej Jeż przekaże Bullę papieską na ręce proboszcza parafii oraz wójta gminy Krościenko nad Dunajcem.
Rozpoczęcie uroczystości w Kościele pw. Dobrego Pasterza o godzinie 15.00
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
fot. Z. Wielgosz
Krystyna Aleksander przyjmuje życzenia i gratulacje
od biskupa tarnowskiego Andrzeja Jeża
oraz od Konsula Generalnego Węgier Tibora Gerencséra
Kupiłam nasturcje, wysieję je wiosną
Pod płotem w ogrodzie i na każdej grządce
Niech wśród innych kwiatów spokojnie wyrosną
Piękne kolorowe, ogromne, pachnące.
Pomiędzy śnieżyczki posadzę groszek
Niech barwne skrzydełka rozwiesi na płocie
Żółtych nagietek nasieję po trosze
Zaś skromny barwinek tuż obok paproci.
Słomianki wysadzę na brzegu rabatki
A przy nich gladiole białe i różowe
Gdzieniegdzie przytulę kolorowe bratki
I goździki kamienne różnokolorowe.
A dalej maciejki pachnącej dzbanuszki
Słonecznik ozdobny śmiesznie rozczochrany
Szafirowe i błękitne wysokie ostróżki
Co na imieniny zakwitną dla Anny.
Przy nich irysy jak szable sterczące
W tęczowych kolorach aż po granatowy
Zaś na drabince klematisu pnącze
Biel alabastru, wrzos amarantowy.
Kwiat miłości – róże koralowe, krwiste
O kruchych gałązkach, kwiatem obsypane
Wielkie, śnieżnobiałe, nieskalane, czyste
Cyklamenowe z brzegiem wywijanym.
Ileż to radości dają mi one
Gdy pochylona przymykam oczy
I twarz zanurzam w płatki zroszone
Może łzą szczęścia – świętojańskiej nocy.
Kapliczka Pod Ociemnem od wielu lat zachwyca prostotą.
Staraniem Pienińskiego Parku Narodowego została odnowiona kapliczka Św. Kingi oraz nowa figura Świętej. Uroczystość odbyła się w dniu zesłania Ducha Świętego z udziałem zaproszonych gości, mieszkańców i turystów.
Krystyna Aleksander napisała na ten szczególny dzień wiersz pt.: „Będziemy pamiętać”.
Na końcu ulicy dzień się rozpoczyna
Sosny, jodły, świerki i pachnie żywica
Wśród pnącza i krzewów stoi kaplica
A wokół ptaszyna swój koncert zaczyna.
Dziś Święta Kingo, spieszymy do Ciebie
Niosąc próśb naszych naręcze
Złóż je przed tronem Bożym w niebie
Z bukietem kwiatów w podzięce.
Tyś z nieba zeszła do nowej kaplicy
Patronko Krościenka i naszej ulicy
Bo kiedy zmęczeni sens życia tracimy
To Ciebie niegodni o pomoc prosimy.
I my, Mateńko, gdy oczy przymkniemy
Ciebie widzimy, jak zbierasz zioła
Podnosisz wzrok swój, by nas przywołać
Do wiary przodków z ufnością odwołać.
Tyś nas broniła przed Tatarami
Swój los złączyłaś w Sączu z Klaryskami
Papieża Polaka nam wyprosiłaś
O dobro Krościenka zawsze się modliłaś.
Dzieci, które los skrzywdził okrutnie
A kocham je bardzo jak własne
Przytul do serca, kiedy są smutne
I otocz opieką na zawsze.
Gdy pod nogami świat się ugina
A serce krzyczy z rozpaczy
Uproś za nami Bożego Syna
By nam słabości wybaczył.
Gdy życia naszego opadnie zasłona
Pomóż nam, Kingo, tę drogę pokonać
Bo my, jak Matkę prosimy Ciebie
Byś nam wyprosiła miejsce obok siebie.
Dziś każdy obecny niech zawsze pamięta
Że ta uroczystość jest w Zielone Święta
A nasza modlitwa z Dunajcem popłynie
Pod Twój, Kingo, Klasztor w sądeckiej dolinie.
Dziedzictwo Świętej Kingi – Krościenko nad Dunajcem
Zielone Święta
maj 2023
Na Twoje święto w moim ogródku
Lilie rozchyliły kielichy pachnące
Z nich rosa spadała cicho, wolniutko
Na liście zgrabne, wysmukłe i lśniące.
Pszczoły niezwykłym zapachem zwabione,
Na swoją kolejkę już w rzędzie czekały
Motyle barwami lilii urzeczone,
Siedząc patrzyły i wciąż podziwiały.
Nad nimi wzruszona się pochyliłam
I najpiękniejsze zerwałam dla Ciebie
Moje westchnienie z nimi przesyłam
I kładę w myślach pod stopy Twe w niebie.
Za ogrom serca, Matczyną miłość
Którą od wieków nam ofiarowujesz
Za cenne rady na życia zawiłość
Których nam Kingo nigdy nie żałujesz.
I za to Ksieni, że jesteś łącznikiem
Między Starym Sączem, Bochnią, Pieninami,
Wiecznym pomostem, wiernym przewodnikiem,
Co związał na zawsze szczyty z podziemiami.
wiersz publikowany w kwartalniku społeczno-kulturalnym Stowarzyszenia Bochniaków i Miłośników Ziemi Bocheńskiej ,,Wiadomości Bocheńskie”
1993
Jasnogórska Pani i Polski Królowo!
Chciej przyjąć modlitwy górali spod Pienin
Z tak wielkim wzruszeniem, z pochyloną głową,
Dziś góralskie serca oddać Ci pragniemy.
Na klęczkach prosimy, matczynym ramieniem
Ogarniaj wciąż młodzież w Polsce i na świecie.
Utwierdź w wierze ojców, uchroń przed zwątpieniem,
Bądź dla nich ostoją w nowym tysiącleciu.
Pragniemy Ci jeszcze dziękować Mateńko,
Za Kingę, Patronkę diecezji tarnowskiej,
To Jej zawdzięczamy osadę – Krościenko,
Dziedziczce Pienin, a księżnej Krakowskiej.
Już wieńcem świętości przybrana jest w niebie,
Lecz wie, jak trwale pracować tu trzeba.
Zbiera nasze troski, zanosi do Ciebie
I prosi, by nigdy nie brakło nam chleba.