Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II z podziękowaniem za kanonizację św. Kingi, patronki Diecezji Tarnowskiej
Nie umiem wyrazić, tego co czuję
Nadmiaru uczuć, co wnętrze rozpiera.
Góralskim sercem pokornie dziękuję
Za Jana Pawła, polskiego Papieża.
I za to, żeś Kingę, pięcioletnie dziecię
Ofiarował Polsce rozbitej, krwawiącej
Co w drugiej ojczyźnie nade wszystko w świecie
Dzieliła serce wśród potrzebujących.
To Ona w wieczystą dzierżawę nam dała
Ten cud natury zaklęty w Pieniny
Co jako oprawę za wiano dostała
Gdzie wokół się ciągną pola i dziedziny.
Jak mam dziękować, żeś dla nas, górali
Stworzył warunki w tym zakątku ziemi
Malarsko wplecionych tuż pod stopy Pienin
Bogatych w zwierzynę, ukwieconych hali.
Dziękuję, że chciałeś wieńcem świętości
Otoczyć Kingę, Księżną Krakowską
Matkę Narodu słynącą z hojności
Tulącą w ramionach diecezję tarnowską.
O, Jasnogórska Boga Rodzico
Niesiemy prośby z modlitwą spod Pienin
Byś Jana Pawła w Piotrowej stolicy
Słodko tuliła w życia jesieni.
Ma wielkie serce i czułe ramiona
Nie skąp mu zdrowia, daj pokój na świecie
Ma jeszcze tak wiele w swym życiu dokonać
By świat wprowadzić w trzecie tysiąclecie.
Wiem, ile Polska dla Niego znaczy
Gdy o niej mówi, wyraz twarzy zmienia
Czy, Ojcze Święty, może być inaczej
Gdy widzisz jej wzloty, upadki, cierpienia?
Dziś, Ojcze Święty, ofiarować chcemy
Prócz życzeń, naręcza najpiękniejszych kwiatów
A całym sercem dziękować pragniemy
Za miłość, którą darowałeś światu.
Watykan, 4 listopada 1999 r.